Autonomie

Aan de hand van drie verschillende benaderingen krijgen we een duidelijk beeld over welke autonomie het best geschikt is voor iedere hulpbehoevende oudere. Het gaat om de verzorgende, de probleemgerichte en de normaliserende benadering.
Bij de verzorgende benadering ligt de nadruk op 'zelf doen', actief zijn of zelf iets doen verhoogt het gevoel van eigenwaarde. In de probleemgerichte benadering is genezing van psychiatrische stoornissen het ideaal, teamleden stellen zich consequent op ( bij iedere stoornis past een specifieke benadering). Bij de normaliserende benadering staat 'zelfrealisatie' centraal, belangrijk is dat het individu in staat is activiteiten te ondernemen die voor hem of haar betekenisvol zijn. Of de persoon in kwestie dat allemaal zelf doet is van minder groot belang.

Autonomie is, voor ouderen, zeker geen garantie op meer inspraak.
Ouderen zullen zich beter voelen in een klassieke verzorging dan een normaliserende benadering. Hulpbehoevende ouderen zien zelfstandigheid, de dingen zelf doen, meestal niet als een vooruitgang.